|
เด็กๆ อยากเรียนเก่ง ให้เอาอย่างหลวงตา
สมัยที่หลวงพ่อเรียนหนังสืออยู่ที่วัดสระปทุม ที่กรุงเทพฯ เวลาเข้าห้องเรียน สายตามองจ้องอาจารย์ผู้สอน ส่งใจไปรวมไว้ที่ตัว อาจารย์ เอาไปเอามา มันเกิดมีสมาธิขึ้นมาได้ ที่ว่ามีสมาธิก็เพราะว่า ในตอนแรกๆ สายตาและใจของเราจ้องอยู่ที่ตัวอาจารย์
ภายหลัง มันย้อนมาเตรียมพร้อมอยู่ที่ตัวเราเอง พอมาตอนนี้ อาจารย์อธิบาย อะไรให้ฟัง พอท่านหยุดหายใจ เราสามารถรู้ล่วงหน้าว่า ต่อไป อาจารย์จะพูดอะไร เวลาไปสอบ อ่านคำถามจบ ใจมันว่างลงนิดหนึ่ง คำตอบก็ผุดขึ้นมาโดยไม่ต้องคิด ก่อนหน้าจะไปสอบ มันรู้ข้อสอบ ล่วงหน้าหมด
ภายหลังมาคิดว่า เอ๊ะ! มันเป็นได้แต่เราคนเดียวหรือ ก็ พอดีมีหลานสาวคนหนึ่งจะไปเรียนมหาวิทยาลัย แม่เขาพากันมา ก็บอกว่า
“หลานจะเรียนมหาวิทยาลัยต้องปฏิบัติสมาธิด้วย”
เขาก็ขัดแย้งว่า “ตาจะให้ไปเรียนแล้วจะให้ปฏิบัติสมาธิด้วย ให้หนูเอาเวลาไหนไปเรียน”
“เอาเวลาเรียนนั่นแหละปฏิบัติสมาธิ”
ก็แนะนำให้มองจ้องอาจารย์ ส่งจิตไปรวมไว้ที่ตัวอาจารย์ เขาก็ได้ผลดีเป็นที่พอใจ แล้วเด็กคนนี้รู้ข้อสอบล่วงหน้าหมด ระดับ ปริญญาตรีก็ได้เกียรตินิยม ปริญญาโทก็เกียรตินิยม เวลานี้ไปทำปริญญาเอกอยู่อเมริกา
ไปอยู่โน่นยังโทรศัพท์ข้ามทวีปมา
“ตา! หนูรู้ข้อสอบล่วงหน้าอีกแล้ว พวกเพื่อนฝรั่งเขากำลัง สนใจสมาธิกัน”
“เออ! เขาสนใจก็สอนให้เขาด้วย”
นักเรียน เอาการเรียนเป็นอารมณ์จิตในการภาวนา
นักทำงาน เอางานเป็นอารมณ์จิตในการภาวนา
นักคิดนักวางแผน เอาการคิด การวางแผน เป็นอารมณ์จิต ในการภาวนา
|
