|
วิปัสสนาอาศัยวิปัสสนึก
(มีผู้กราบเรียนถามหลวงพ่อเกี่ยวกับแนวทางในการพิจารณาธรรม)
...ก็กำหนดรู้ไปเรื่อยๆ พิจารณาไปเรื่อยๆ ถ้าเวลาเราอยู่ในสมาธิ จิตสงบแล้ว เราไม่ต้องไปพิจารณา กำหนดรู้เฉยๆ เราจะพิจารณา ต้องพิจารณาตั้งแต่จิตยังไม่มีสมาธิ ถ้าเกิดมีสมาธิแล้ว อย่าไปแตะต้องเด็ดขาด
ที่เขาสอนกันว่า ทำจิตให้เป็นสมาธิชำนิชำนาญแล้ว ยกจิตขึ้นสู่การพิจารณาวิปัสสนา สอนผิดหมดทั้งเพเลย
ในเมื่อจิตสงบแล้ว พอเราน้อมจิตได้ เราไปน้อมจิต ไปพิจารณา สมาธิมันก็ถอน มันก็ได้แค่ความคิด วิปัสสนึกธรรมดา
วิปัสสนาที่เราอาศัยวิปัสสนึกเป็นแนวนำ พอจิตสงบลงเป็นสมาธิแล้ว จิตอาจจะทิ้งอารมณ์เดิมที่เราพิจารณาอยู่ แล้วไปหาอารมณ์ใหม่ขึ้นมา ปรุงแต่งขึ้นมาเอง ซึ่งมันก็เป็นความคิดธรรมดาๆ นี่แหละ แต่ในเมื่อมันสร้างความคิดขึ้นมาเมื่อไร
สติมันก็ควบคุมดูแลกำกับไปตลอดเวลา
อันนี้เรียกว่า จิตเดินวิปัสสนา เป็นภาคปฏิบัติ
ทีนี้พอไปๆ แล้ว จิตมันหยุดกึ๊กลง นิ่ง แล้วบางทีมันไหวตัว พึ่บ อ๋อ! สิ่งนี้มันเป็นอย่างนี้ อันนี้มันเกิดปัญญาในสมาธิ ซึ่งมันจะเกิดขึ้นมาเองของมัน
| 
