|
มือใหม่หัดสมาธิ
สมาธิเป็นกิริยาของจิต เมื่อเรากำหนดจิต สติรู้จิต จะบริกรรมภาวนาอะไรก็ได้ เราจะยืน เดิน นั่ง นอน ได้ชื่อว่าปฏิบัติสมาธิทั้งนั้น
ถ้านั่งขัดสมาธิมันลำบาก เก้าอี้นวมตัวใดที่มันสบายๆ นั่งเลย
ไม่ต้องไปกำหนดจิตไว้ตรงไหน เอาสติตัวเดียวรู้จิตเอาไว้เฉยๆ มันจะอยู่ที่ไหนก็ช่างมัน สติกับจิตนี่พยายามอย่าให้มันพรากจากกัน
ที่กำหนดสติ เอาจิตไว้ตรงนั้น เอาจิตไว้ตรงนี้ อันนี้เป็นสมาธิแบบบำเพ็ญฌานสมาบัติ แต่ก็เป็นอุบายปฏิบัติเหมือนกัน ถ้าหากใครคล่องตัวในการปฏิบัติอย่างนั้นก็เอามาใช้ก็ได้
พระพุทธเจ้าท่านก็อาศัยธรรมชาติ ลมหายใจเป็นธรรมชาติของกาย พระองค์ก็กำหนดสติรู้ลมหายใจ ช่วงใดที่จิตของพระองค์อยู่กับลมหายใจ พระองค์ก็ปล่อยให้อยู่ ถ้ามันว่าง พระองค์ปล่อยให้ว่าง ถ้าจิตคิด พระองค์ปล่อยให้คิด เพราะความคิดเป็นธรรมชาติของจิต เพียงแต่มีสติประคับประคองรู้จิตของเราอยู่ตลอดเวลา
สมาธินี่เป็นหลักธรรมกลางๆ ไม่ได้สังกัดในลัทธิและ ศาสนา ใดๆ ทั้งสิ้น หลวงพ่อไปเทศน์ในค่ายทหาร พอเทศน์จบ จ่าแก่ๆ คน หนึ่งพูดว่า
“ผมก็อยากปฏิบัติสมาธิ แต่มันแบกปืนไม่ลงบ่า”
“อ้าว! คุณแบกปืนอยู่ คุณอยากปฏิบัติสมาธิ มันจะไปยากอะไร ขณะที่คุณแบกปืนอยู่ คุณก็กำหนดซิ กำหนดจิตของคุณ ถอดชิ้นส่วนของปืนออกมาทีละชิ้นๆ พอถอดออกมาหมดแล้วกำหนดจิต ทำความสะอาดมันเสียด้วย พอทำความสะอาดเสร็จแล้ว ประกอบให้มันเป็นรังปืนตามเดิม พอประกอบเสร็จ คุณก็กำหนดจิตว่าจะบรรจุกระสุนมันอย่างไร จะเล็งศูนย์มันอย่างไรมันจึงจะ ยิงแม่น มันก็เป็นอารมณ์สมาธิทั้งนั้น”
เพราะฉะนั้น หลวงพ่อพูดถึงวิธีปฏิบัติสมาธินี่ พูดขึ้นมาทีไร แล้วชาวบ้านเขาหัวเราะ
การทำ การพูด การคิด ถ้าเรามีสติรู้ตัวอยู่ตลอดเวลา นั่นแหละ คือการปฏิบัติสมาธิ
| 
