ดอกไม้พญามาร
ภาวนาเห็นเลข แล้วทีนี้เอามาเขียนไว้ มันไม่ออกสักตัว แต่ถ้าอยู่เฉยๆ แล้วมันปรากฏขึ้นมา มันออกหมดทุกตัว
สารพัดสารเพที่ภัยอันตรายอะไรมันจะไปยิ่งใหญ่กว่าจิตของเราหลอกตัวเอง
ประเดี๋ยวภาวนาไป พอรู้อันนี้ขึ้นมา บางที “ไม่ใช่ ๆๆๆ” มันขัดแย้งกันอยู่ เพราะฉะนั้น ทางปฏิบัติเราจะเอาอย่างไร มันจะว่า “ไม่ใช่ ๆ ๆ ๆ” ช่างหัวมัน เรากำหนดเอาสติ ใช่ก็ดี ไม่ใช่ก็ดี
มันเป็นแต่เพียงอารมณ์จิตเท่านั้น อย่าไปสำคัญว่ามันผิดหรือมันถูก
(ครูบาอาจารย์องค์หนึ่ง) วางแผนให้คนทั้งหลายมาช่วยทำเขื่อนคันกั้นน้ำ ท่านสร้างเขื่อน ให้คนมาก่อเจดีย์ใน คันเขื่อนที่ท่านสร้างไว้ คนมันอยากได้หวยมันก็แตกตื่นกันไปทำ ท่านก็เดิน ด้อมๆๆ ไป ท่านไปเขียนเลขเอาไว้ในกองทรายที่เขาก่อเอาไว้ เขียน ๕๘ เราเดินตามหลังไป ก็ไปเห็นเข้า ...อ๊า! ไม่เคยเห็น อาจารย์เขียนอย่างนี้สักที มันต้องออกแน่
ทีนี้เจ้าหมอหนึ่งมาหา หวยเหมือนกัน ก็แอ่วลำภาคอีสาน ขึ้นมา มันบอกว่า... มันว่าเป็น ภาษาอีสาน “ฟังเด๊อหล่า..กากีเส้นหมี่ มาขอหวยอาจารย์มี จนบ่มีเงินสิซื้อ เมือแม่นดังหมาย” (ฟังนะน้องสาวนุ่งซิ่นไหม พี่มาขอหวยพระ อาจารย์มี จนหมดเนื้อหมดตัวก็ไม่ถูกซะที) มันว่าอย่างนี้หลวงพ่อก็ลำตอบมัน “ฟังเด๊อหล่า กากีสีแสด หวยสิออกห้าแปด คันไผบ่ซื้อ ให้หมาสี่แม่มัน”
(ฟังนะน้อง หนุ่มนุ่งกางเกงสีแสด หวย จะออก ๕๘ ถ้าใครไม่รีบไปซื้อ ให้หมา ย.ม. ...มัน)
ทีหลังไอ้เวรนั่น พอมันออก ๕๘ วิ่งมาหาเลย โอ๊ย! ขอสักตัวแม่นๆ ไปลำ (ร้อง) แข่งกับเขา
ถ้าได้ยินพระองค์ไหนบอกว่าหวยมันจะออกตัวนั้น หัวใจมันวิ่งนุกนิกขึ้นมา มันขัดแย้งขึ้นมาทันที อุ๊ย! ไม่รู้มันก็ไปบอกเขา ไอ้ตัวที่มันจะออกทำไมไม่บอก
คราวหนึ่ง ไปบิณฑบาต เดินตามหลังหลวงตาอ่อน พ่อของ อาจารย์สำราญ เดินไป ผู้เฒ่าก็เขียนกระดาษแผ่นน้อยๆ แจกให้โยม ใครมาใส่บาตร เดินใส่ขันข้าวให้ทุกราย ก็เลยถามว่า “ไหน... ขอดูหน่อยน่า บอกเขาตัวไหนกันแน่” แต่ว่าในใจมันนึกแล้วว่ามันไม่ออกหรอกตัวนั้น แต่ของเรานี่ พอเขาโยนกระดาษน้อยลงในขันข้าวโยมทีไร หัวใจมันดิ้นนุกนิกขึ้นมา แล้วมันว่า ๐๘ วิ่งขึ้นมา
แล้วพรวด ๐๘ พอเสร็จแล้วก็ขอดู พอดูมันไม่ตรง ก็เลยบอกว่า “หลวงตาจะบอกเขาทั้งทีก็บอกให้มันถูก” แกก็ชักโมโห “อ้าว! งั้น มันจะออกตัวไหนล่ะ” “มันจะออก ๐๘ ต่อไปนี้บอกเขา ๐๘ ไม่ต้องเขียนใส่กระดาษหรอก มันเปลืองกระดาษ ใครใส่บาตรก็บอกเขาเลย ๐๘”
ทีนี้พอใครเขามาใส่บาตร “มหาว่ามันจะออก ๐๘ เด๊!” ทีนี้สายบิณฑบาตนี่ถูกกันแทบจะทุกคนเลย เสร็จแล้วเขาก็รุมกันมาหาหลวงพ่อ หลวงพ่อบอกว่า
“โอ๊ย! เดี๋ยวนี้มันไม่ออกแล้วล่ะ มันยังไม่ถึงวันมัน”
มีหลวงพ่อองค์หนึ่งเป็นสมภาร สร้างโบสถ์มา ๑๐ กว่าปีมันไม่เสร็จสักที พอเขามีเล่นหวยกัน แกก็ไหว้พระสวดมนต์ อ้อนวอน สารพัดล่ะ พอเสร็จแล้ว มาฝันได้เลข ๒๕ ก็เรียกญาติเรียกโยมมาปรึกษาหารือกันว่าอยากจะขอเงินวัดไปซื้อ
วัดมีเงินอยู่พันบาท โยมก็บอกว่า “โอ๊ย! มีอยู่พันบาท ถ้าเอาไปซื้อหมด เผื่อมันไม่ถูก แล้วหมดเกลี้ยงเลย” ท่านมีม้าตัวหนึ่ง ท่านก็เอาม้าไปจำนำเขาไว้ ได้เงินมา ๕๐๐ บาท ถ้าหวยไม่ออกล่ะก็ให้ยึดม้าไปเสีย ถ้ามันออกแล้ว จะมาไถ่คืน ๕๐๐ บาท
แกเอาไปซื้อหมด เลข ๒ ตัวนี่ ร้อยหนึ่งมันก็ได้ ๗,๐๐๐ บาท ๕ - ๗ - ๓๕ ก็ได้ ๓๕,๐๐๐ ภายหลังมาฝันอีก ไปซื้อ ทีนี้ถูกเป็นแสนเลย ท่านมีเงินแล้ว ฝันติดต่อกัน ๕ งวด ท่านอธิษฐานจิตของท่านไว้ว่า ถ้าได้เงินสร้างโบสถ์พอแล้วจะหยุด
พอได้ครบ ๕ งวด เงินสร้างโบสถ์พอ ก็หยุด ไม่ฝันเลย ทีนี้ชื่อเสียงมันก็โด่งดังไป คนก็รุมมาขอท่าน ท่านก็บอกว่า “โยมเอ๊ย เดี๋ยวนี้เงินสร้างโบสถ์มันพอแล้ว มันไม่ฝันแล้ว” มีองค์เดียวนี่แหละ ฝันหวยเบอร์สร้างโบสถ์เสร็จ...
ท่านอาจารย์ผั่นว่า มันเป็นดอกไม้พญามาร มันมาหลอกให้เราเสียคน
คนขายหวย ตำรวจรู้เข้า ตำรวจก็จับ คนซื้อก็จับ คนขาย
ก็จับ มันเป็นสิ่งที่ผิดวินัยพระ พระไปเล่นหวยมันก็ผิดวินัย บอกก็ยิ่งผิด เพราะว่าบอกแล้วมันไม่ถูก ไปอวดอ้างว่าตัวรู้ตัวเห็นแล้ว มันเป็นอวดอุตตริมนุสสธรรมนะ ยิ่งหนักกว่าซื้อเสียอีก
|