(นักพัฒนามีข้อสงสัยว่า ไปแนะนำเกษตรกรให้ปลูกพืชปลูกผัก ซึ่งมักจะมีการฆ่าแมลงด้วยเสมอ เขาจะต้องมีส่วนร่วมในผลกรรมนั้นด้วยหรือไม่)
เราสอนให้เขารู้จักทำ แต่เราไม่ได้สอนให้เขาฆ่า ถ้าเกี่ยวกับการใช้ยาอะไรต่างๆ นี่ เราเพียงแต่แนะนำว่าสิ่งนี้มันเป็นสิ่งที่ป้องกันอันตรายที่เกิดจากวัชพืชที่พวกคุณทำขึ้น เพียงแค่นั้น
เหมือนๆ กับพระเป็นโรคพยาธิในลำไส้ ถ้าพระบอกว่าไปซื้อยามากินฆ่าพยาธิในลำไส้ พระต้องอาบัติปาจิตตีย์เพราะฆ่าสัตว์ แต่ถ้าคิดว่าหายามาฉันเพื่อบำบัดโรคภัยไข้เจ็บ พระไม่เป็นอาบัติ นี่เราพิจารณาเอาอย่างนี้
เจตะนาหัง ภิกขะเว กัมมัง วะทามิ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวว่าเจตนาเป็นกรรม
ผู้ที่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต
1. รู้ว่าสัตว์มีชีวิต
2. ความพยายามที่จะฆ่า
3. การฆ่า
4. สัตว์ตายด้วยการฆ่าโดยเจตนา
จึงจะสำเร็จเป็นปาณาติบาต
พวกวิจัยอะไรเกี่ยวกับโรคภัยไข้เจ็บ เอากระต่ายบ้าง หนูบ้าง กบบ้าง เอามาผ่ามาวิจัยกัน เขามาถามว่าบาปไหม บาป! เพราะเราฆ่าสัตว์ มันก็บาป แต่ถ้ากลัวบาป เวลาทำไป ก็ทำเฉพาะสิ่งที่เราจำเป็นต้องทำในหน้าที่
นอกเหนือไปกว่านั้นเราอย่าไปทำ สัตว์ที่เราฆ่าเพื่อวิจัยหาข้อมูลต่างๆ ถ้ากลัวบาปก็สวดมนต์ภาวนาอุทิศส่วนกุศลให้มัน
