การนอนเป็นเวลา การตื่นเป็นเวลา การรับประทานเป็นเวลา การขับถ่ายเป็นเวลา การอาบน้ำชำระกายเป็นเวลา ทำอะไรให้ตรงต่อเวลา แล้วก็ให้มีสัจจะไว้ในใจว่า เราจะทำอะไรให้มันจริงใจสักอย่างหนึ่ง ให้เป็นวิหารธรรมเครื่องอยู่ของใจ นี่คือแผนการสร้างพลังจิตพลังใจ การทำอะไรเป็นเวลาตรงไปตรงมา มันเป็นการสร้างสัจจบารมี ถ้าใครมีสัจจะความจริงใจ มีสัจจบารมี ใกล้ต่อการตรัสรู้ ถ้าขาดสัจจะความจริงใจแล้ว ยังห่างพระพุทธเจ้า เมื่อพระองค์ทรงเป็นพระโพธิสัตว์บำเพ็ญบารมี ไปบวชเป็นฤาษีอยู่ในป่าหิมพานต์ พระอานนท์เป็นพระเจ้าแผ่นดินครองพระนครหนึ่ง เมื่อถึงหน้าแล้งพระฤาษีก็เหาะมาทางอากาศ มาพักอยู่ในสวนอุทยานของพระเจ้าแผ่นดินอานนท์ ทีนี้พระเจ้าแผ่นดินอานนท์ทรงทราบเสด็จไปเฝ้านมัสการถวายการอุปถัมภ์อุปัฏฐาก เพราะบารมีที่ท่านสร้างร่วมกันมาเป็นเครื่องกระตุ้นเตือนใจให้เอาใจใส่กัน พระฤาษีก็อนุเคราะห์ด้วยธรรมะด้วยอิทธิฤทธิ์ อธิษฐานจิตให้พระราชาพระราชินีมีความสุขความสบาย ถวายการอุปัฏฐากด้วยการนิมนต์มาฉันจังหันในพระราชวังทุกวัน

ทีนี้อยู่มาในกาลครั้งหนึ่ง ข้าศึกมันมาประชิดชายแดน เรียกว่าโจรผู้ร้ายมันก่อจลาจลขึ้นมา พระเจ้าแผ่นดินยกทัพไปปราบโจร มอบการอุปัฏฐากพระฤาษีไว้กับพระราชินี พระราชินีก็ทรงทำธุระหน้าที่แทนพระองค์เป็นอย่างดี แต่อยู่มาวันหนึ่ง เจ้ากรรมพระราชินีจัดสำรับมาวางไว้ คอยแล้วคอยเล่าพระฤาษีก็ไม่เสด็จมาสักที ถ้าพระฤาษีมาก็เหาะมาเข้าทางหน้าต่าง ไม่ได้เดินต๊อก ๆๆ มา เหมือนอย่างเรา บังเอิญวันนั้นพระราชินีคอยแล้วคอยเล่า จนทรงเหน็ดเหนื่อย ก็เอนพระวรกายลงไป ม่อยหลับไป หลับอย่างสนิท ฝ่ายพระฤาษีก็เข้าฌานสมาบัติเพลิน พอออกจากฌานสมาบัติ เอ้า! ได้เวลาฉันจังหันแล้ว อธิษฐานจิตเข้าสู่สมาบัติเหาะมาทางอากาศ พอเหาะมาทางอากาศ ผ้าเครื่องนุ่งห่มของพระฤาษีบางทีก็ใช้เปลือกไม้บ้าง บางทีก็ใช้หนังเสือบ้าง พอเหาะมาทางอากาศ กระโดดลงมาภายในห้องท้องพระโรง พระราชินีกำลังบรรทมหลับสะดุ้งองค์ตื่นขึ้นมิได้ระวังองค์ปล่อยทุกสิ่งทุกอย่าง กลายเป็นการยั่วยวนให้พระฤาษีเกิดกิเลส พอเสร็จแล้วฌานพระฤาษีเสื่อม ขาดความยับยั้งชั่งใจ ขาดศีล ทนไม่ไหวก็กระโดดปล้ำพระราชินี เลยฉันจังหันเสร็จ หลังจากนั้นก็เหาะมาทางอากาศไม่ได้ ต้องเดิน เดินมาฉันจังหัน ฉันทั้งจังหันเช้า ฉันทั้งจังหันเพล แล้วก็กลับไปสู่สวนอุทยาน จนกระทั่งพระราชาปราบข้าศึกสงบราบคาบลง เสด็จกลับพระราชวัง นางสนมกำนัลก็คอยทูลว่า พระราชินีทำมิดีมิร้ายกับพระฤาษีแล้ว พอพระองค์ทรงทราบ พระองค์ก็พิจารณาด้วยวิจารณญาณขงอนักปราชญ์ โดยตั้งพระทัยว่า ถ้าเราจะไปถามพระฤาษี ถ้าพระฤาษีรับอย่างไรเราก็รับอย่างนั้น ปฏิญาณอย่างไรเราก็จะรับอย่างนั้น ทีนี้พอเสด็จไปเฝ้าถามพระฤาษีว่า พระคุณเจ้าประพฤติอย่างนั้นจริงไหม พระฤาษีก็พิจารณาว่าพระราชาเคารพนับถือเรา ถ้าเราจะโกหกพระองค์ก็ต้องทรงเชื่อ แต่ว่าเรื่องอะไร เราสร้างบารมีเพื่อตรัสรู้แล้วจะมาเสียสัจจะ เราจะทูลไปตามความจริงดีกว่า พอพระราชาถามว่าจริงไหมเล่า จริงพระเจ้าข้า แหม! พระคุณเจ้าช่างเคร่งในสัจจบารมีเสียจริงๆ การประพฤติเช่นนี้มีโทษถึงคอขาด ท่านก็รู้อยู่แล้วว่าเราเป็นพระเจ้าแผ่นดิน ย่อมลงโทษผู้กระทำผิดได้โดยอาญา ด้วยอำนาจของเรา แต่ท่านก็ไม่กลัวความตาย น่าอัศจรรย์ เอาล่ะ พระคุณเจ้าที่พระคุณเจ้าประพฤติล่วงเกินไปนั้นขอถวายไม่เอาเรื่อง แต่ต่อไปพระคุณเจ้าอย่าประพฤติเช่นนั้นอีก เราอภัยโทษ พอเสร็จแล้วพระเจ้าแผ่นดินก็เสด็จกลับพระราชวัง แล้วก็ไม่ทรงกริ้ว ไม่เอาโทษพระมเหสีใด ๆ ทั้งนั้น ส่วนพระฤาษีพอได้รับอภัยแล้วก็มาพิจารณาว่า ความฉิบหายวายวอดเป็นเพราะเรามาสู่แดนมนุษย์ มาสู่แดนมนุษย์นี่มันมีแต่ภัยอันตราย พระอาจารย์ของเราก็สอนไว้ว่ามาสู่แดนมนุษย์ให้ระวังสัตว์มีเขาที่อกมันจะขวิดเอาตาย เราก็มาเจอเอาเสียจริงๆ อย่างนี้ซิ อย่าเลย ต่อไปนี้เราไม่มาใกล้มันอีกแล้ว เสร็จแล้วก็อธิษฐานจิตเข้าฌานสมาบัติเหาะหนีไปอยู่ป่าหิมพานต์ตั้งแต่บัดนั้นจนกระทั่งได้สำเร็จเป็นพระพุทธเจ้า นี่คืออำนาจของสัจจบารมี

ความจริง ผิดรู้ว่าตัวผิด ถูกรู้ว่าตัวถูก ไม่โกหกใคร ผิดรับไปตามผิด ถูกรับไปตามถูก นั่นเป็นการสร้างสัจจบารมี เพราะฉะนั้น ท่านทั้งหลายก็ควรจะได้ฝึกหัดตัวเองให้มีสัจจบารมีบ้าง เราจะสวดมนต์ทำวัตรร่วมกันทุกวัน จะนั่งสมาธิทุกวัน เดินจงกรมทุกวัน จะนั่งสมาธิชั่วโมงหนึ่งก็นั่งให้มันได้ ๓๐ นาทีก็นั่งให้มันได้ อย่าไปเหลาะแหละ นี่คือการสร้างบารมี โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลวงปู่เสาร์ที่ท่านสอนให้นอน ๔ ทุ่ม ตื่นตี ๓ นอน ๔ ทุ่ม ตื่นตี ๓ อันนี้เป็นหลักคำสอนเบื้องต้น ท่านเคี่ยวเข็ญนักหนา ถ้าใครปฏิบัติได้แล้วท่านบอกว่ามันจะมีสัจจะความจริงใจ