รู้ธรรมะต้องใช้ธรรมะให้เกิดประโยชน์

ทำไมหนอพุทธบริษัทที่เรียนรู้สูงจึงพูดไม่รู้เรื่องกัน อันนี้เป็นปัญหาการบ้านที่เราชาวพุทธที่เริ่มการศึกษาธรรมะจะต้องช่วยกัน พิจารณาว่าทำไมจึงเป็นเช่นนั้น และปัญหาส่วนตัวที่ใกล้เข้ามาที่สุดก็คือว่า ทำอย่างไรเราจึงจะเอาธรรมะคำสอนของพระพุทธเจ้ามาให้เป็นประโยขน์แก่จิตใจ แก่ชีวิตประจำวัน แก่การงานที่เราทำรับผิดชอบอยู่เป็นชีวิตประจำวัน และทำอย่างไรจิตใจของเราจึงจะบริสุทธิ์สะอาด อันนี้เป็นปัญหาที่เราจะต้องคิดเป็นส่วนตัว

ถ้าหากว่าเราเรียนรู้ธรรมะ แต่ไม่รู้ที่จะเอาธรรมะมาให้เป็นประโยชน์แก่ชีวิตจิตใจของเรา ก็เหมือนที่เราเรียนรู้ รู้เครื่องจักรกลต่างๆ ในเมื่อกล่าวถึงชิ้นส่วนที่จะประกอบเป็นเครื่องจักรกล เราพูดกันถูก แต่เมื่อจะเอามาประกอบเป็นเครื่องยนต์ ใช้ประโยชน์ได้นั้น มันเป็นอีกปัญหาหนึ่งที่เราจะต้องคิด ในทำนองเดียวกัน ธรรมะที่เรารู้กันมากๆ นี่ ปัญหาสำคัญก็อยู่ตรงที่ว่า ทำอย่างไรเราจึงจะเอา ธรรมะมาเป็นประโยชน์แก่ชีวิตประจำวันของเราได้ อันนี้เป็นสิ่งที่เราจะต้องช่วยกันคิด มันจะได้ยุติกันเสียที

การปฏิบัติที่ไม่มีอุปสรรคขัดข้อง

ในบ้านเมืองเรานี่มีนักสอนธรรมะ โดยเฉพาะนักสอนกรรมฐานนี่มากมาย แต่ละก๊กแต่ละฝ่ายก็ประกาศตนว่าเป็นผู้รู้แจ้งเห็นจริง บางทีก็อ้างตนถึงได้สำเร็จมรรคผลนิพพานเป็นพระอรหันต์ แต่ก็ยังปรากฏว่าพระอรหันต์ยังพูดกันไม่รู้เรื่อง มันก็เป็นสิ่งที่น่าคิด

เพราะฉะนั้น ในโอกาสที่ท่านทั้งหลายมาเยี่ยมคราวนี้ จะขอให้ แนวการปฏิบัติง่าย ๆ ซึ่งไม่มีอุปสรรคใดๆ จะมาขัดข้องในการปฏิบัติของเรา หลักการปฏิบัติอันนี้ก็คือทำสติ ทำสติตามรู้การยืน เดิน นั่ง นอน กิน ดื่ม ทำ พูด คิด ไม่เฉพาะแต่เวลาที่เราจะนั่งหลับตาสมาธิอย่างเดียว เวลายืนเอายืนเป็นเครื่องรู้ของจิต เครื่องระลึกของสติ นั่ง นอน เดิน เอานั่ง นอน เดิน เป็น เครื่องรู้ของจิต เครื่องระลึกของสติ เวลารับประทาน ดื่ม ทำ พูด เอาสิ่งนั้นๆ เป็นเครื่องรู้ของจิต เครื่องระลึกของสติ เวลาคิด เอาความคิดเป็นเครื่องรู้ของจิต เครื่องระลึกของสติ อันนี้หมายถึงการปฏิบัติได้ทุกโอกาส ทุกเวลา เวลาทำงาน เอางานเป็นเครื่องรู้ของจิต เป็นเครื่องระลึกของสติ อ่านต่อ...