อย่าเป็น “กรรมฐานไข่เน่า”

ใคร่ขอร้องให้พระคุณเจ้าทั้งหลายแสดงความสามารถในการปฏิบัติ ในการฟัง ในการสำรวมระวังสิกขาบทวินัย หัวใจการปฏิบัติธรรมที่สำคัญที่สุดคือวินัย ได้แก่ศีล ถ้าวินัยเลอะเทอะ ศีลไม่บริสุทธิ์ แม้จะห่มดำๆ มันก็เป็นกรรมฐานไข่เน่า

กรรมฐานไข่เน่ามันเป็นอย่างไร กรรมฐานไข่เน่า จะยกตัวอย่างให้ฟังสักตัวอย่างหนึ่ง อย่างเช่น สมัยนี้พระสงฆ์ไทยเรามีวิชาความรู้ความสามารถในการที่จะไปเผยแพร่ศาสนายังต่างประเทศได้ และเพื่อความสะดวกในการเดินทาง เรามาเพิกถอนสิกขาบทบัญญัติที่พระพุทธเจ้าทรงห้ามข้อใดข้อหนึ่งออกแล้วก็เดินทางไปเผยแพร่ต่างประเทศ เมื่อเรามีการละเมิดสิกขาบทวินัยเล็กๆ น้อยๆ ที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติไว้ แม้แต่ในระดับอาบัติทุพภาสิต ทุกกฏ ปาจิตตีย์ก็ตาม เพื่อเห็นแก่ความสะดวกในการไปการมาถือเอาความจำเป็นเพียงเล็กน้อย แล้วก็ขีดเส้นดำทับสิกขาบทวินัยข้อนั้นเสีย แล้วก็ซื้อตั๋วเครื่องบินบินข้ามน้ำข้ามทะเลไปถึงต่างประเทศ มันก็เปรียบเหมือนว่า เมืองไทยเรามีไข่ไก่พันธุ์ดี เราจะส่งฟองไข่ของเราไปเพาะที่ต่างประเทศ ไปเผยแพร่ในต่างประเทศ แต่เพื่อความสะดวกในการบรรจุหีบห่อ เราไปกระเทาะเปลือกมันออกเสีย แล้วก็แพคใส่ลังส่งไป สงสัยว่าไข่ไก่พันธุ์ดีของเมืองไทยมันจะเน่าเสียกลางทาง

เผยแพร่ธรรมะ เริ่มที่การกราบให้ถูกแบบแผน

ในบางครั้งที่มีโอกาสไปเที่ยวต่างประเทศกับเขาบ้าง บางทีก็พบพระไทยอยู่ในต่างประเทศ พอไปเจอกัน ต่างคนก็ต่างยินดีชื่นชมยินดีที่พระไทยเห็นพระไทยด้วยกัน ก็ทักทายกันอย่างสหธรรมิก บางท่านก็ถามอย่างสุภาพอ่อนโยนว่า “ท่านมาทำไม” ผู้ตอบก็ตอบไปอย่างสุภาพอ่อนโยนว่า “ท่านมาทำไม” ผู้ตอบก็ตอบไปอย่างสุภาพอ่อนโยนเหมือนกัน “เงินล้นถัง มาเที่ยวเล่น แล้วท่านมาทำไม” “มาเผยแพร่ธรรมะ” แต่เมื่อมามองดูแล้ว กิริยามารยาทการกราบการไหว้ กราบก็ไม่เป็น เวลากราบก็ไม่รู้จักแบมือลงกับพื้น หน้าผากก็ไม่จรดพื้น หัวเข่าข้อศอกก็ไม่จรดกัน ไม่ถูกต้องตามเบญจางคประดิษฐ์ ก็เลยทำให้คิดว่า แม้แต่กราบพระก็ยังไม่เป็น แล้วจะเอาอะไรมาเผยแพร่ให้ฝรั่งเขา พระกรรมฐานเราอย่าให้เข้าแบบอย่างนี้ อ่านต่อ...